آقا میرزایی گفت: خود محوری بلای جان ما شده است. جامعه خودمحور فقط به خود و دیگرانی که در حلقه تعلقاتش جای دارند میاندیشد.
به گزارش کهف شاهد، محمدعلی آقامیرزایی داور جایزه ایثار و رسانه گفت: خودمحوری بلای جان ما شده است. جامعه خودمحور فقط به خود و دیگرانی که در حلقه تعلقاتش جای دارند میاندیشد. برای همین میبینیم در جامعهای که سی سال پیش مردمش به راحتی برای همدیگر جان میدادند امروز حاضر نیستند در خیابان به همدیگر راه بدهند. صحنه خیابانها به رالیهای مرگبار فیلمهای علمی و تخیلی شبیه شده و این همه نشانگر بحران دیگر خواهی و ایثارگری در جامعه است.
وی با اعلام این مطلب افزود: فرهنگ مثل یک موجود زنده است که در صورت عدم توجه به راحتی محو میشود. امروزه معضل اصلی ما در جامعه اقتصاد و سیاست نیست؛ بلکه عدم توجه به فرهنگ است. اگر فرهنگ زنده و پویا باشد جامعه و مردم از تمام چالشهای پیش رو سربلند و پیروز بیرون میآیند. وقتی ایثارگری به فراموشی سپرده شود و همه به خود فکر کنند، مسلما قانون جنگل در جامعه به وجود میآید و در دراز مدت سبب سلب آرامش از همه خواهد شد. این درحالی است که تشویق به ایثارگری و دیگر خواهی در نهایت نفع عمومی را به دنبال خواهد داشت.
مدیر اجرایی و عضو شورای مرکزی انجمن روزنامهنگاران دفاع مقدس ادامه داد: ما بهترین محک و معیار را در زمان دفاع مقدس به دست آوردیم تا با تکیه بر آن بتوانیم الگوی درست ایثارگری و دیگر خواهی را در جامعه گسترش دهیم ولی متاسفانه نتوانستیم به خوبی از فرهنگ غنی و کاربردی زمان پایداری بهره ببریم. این فرهنگ بی مانند در هیاهوی شعارهای تبلیغاتی گم شد و بی توجهی برخی از مسئولان و دنیاطلبی جمعی باعث شد که روز به روز مفاهیم ایثارگرانه در جامعه کمرنگتر شود.
نویسنده کتاب اردیبهشت تصریح کرد: برای ترمیم فرهنگ و گسترش مفاهیم ارزشمدار نیازمند رویکردی جدی به بحث فرهنگ هستیم. متاسفانه در ایران همه چیز دولت محور است و سایه درآمدهای نفتی که در اختیار دولت است باعث شده تا همه چیز در ید سازمانهای دولتی و شبه دولتی قرار بگیرد. با بخشنامه و فرمان موتور فرهنگ روشن نمیشود. برای این کار نیاز به برنامه علمی و مدون و کار دراز مدت داریم. برای گسترش مفاهیم انسانی دستور کافی نیست باید تمام قوا با هم هماهنگ کار کنند.
آقامیرازیی گفت: مردم به خوبی در مییابند که چه کسی در رفتار و گفتارش صداقت دارد. اگر از سوی دست اندرکاران صداقت ببینند مثل دهه اول انقلاب و جنگ از جان خود مایه میگذارند ولی با مشاهده رفتارهای غیر صادقانه و شعارهای بدون عمل، دلسرد و سرخورده میشوند. مردم ما ذاتا قهرمانهای ملی خود را دوست دارند و برای اعمال فداکارانه و ایثارگرانه ارزش قائل هستند. قهرمانان و ایثارگران همواره در نزد مردم محبوب و قابل احترامند و این یعنی بستر مناسب اجتماعی در کشور ما وجود دارد.
این روزنامهنگار جایزه ایثار و رسانه را مسابقهای ارزشمند خواند و گفت: خبرنگاران و رسانهها تاثیر بسیار مثبتی روی جامعه دارند. یک فرد ممکن است عملی ایثارگرانه از خود نشان دهد ولی با قلم روزنامهنگار و انعکاس در رسانه، عموم مردم از آن آگاه شده و الگویی مناسب برای دیگران به وجود میآید. در حقیقت کسی مثل دهقان فداکار یا آتش نشان فداکار یا معلم سنندجی توسط رسانه و خبرنگاری که بار اول او را به جامعه نشان داده به دیگران معرفی میشود. اگر خبرنگاران و مدیران رسانه ترغیب شوند که به این مفاهیم بپردازند قطعا فضای عمومی نسبت به ایثارگری حساسیت نشان خواهد داد و این ارزش برجستهتر خواهد شد.
نویسنده کتابهای مجنون هور و نقاب شیشهای در خاتمه تصریح کرد: خبرنگاران نیازمند یک جایزه یا تشویق نیستند ولی وقتی دریابند که بخشی از متولیان فرهنگی و یا اصناف مربوط کار آنها را میبینند و تلاش سالیانهشان جایی نماد و نمود دارد قطعا برای کار در این زمینه دلگرمتر خواهند شد. هرچه جشنواره و مسابقه در این زمینه تخصصیتر باشد تاثیر بهتری در فضای عمومی کار خواهد داشت.
انتهای پیام