حادثه‌ای که نشان داد ایثار حد و مرز ندارد

حادثه آتش‌سوزی در ساختمان پلاسکو در تهران بار دیگر نشان داد ایثار در میان انسان‌هایی که ما آن‌ها را به نام آتش‌نشان‌های مهربان می‌شناسیم، حد و مرز ندارد.

به گزارش کهف شاهد، یادداشتی از احمد دواتگر رزمنده اهل قلم آملی در پی شهادت جمعی از آتش‌نشانان ایثارگر در حادثه آتش‌سوزی ساختمان پلاسکوی تهران منتشر شده است، که در ادامه می آید:

نمی دانم کسانی که در حال نوشتن و یا توضیح دادن واژه ایثار بودند چه در سر داشتند؛ اما می دانم هیچ فرهنگ لغتی تا به امروز نتوانسته است در تعریف واژه ایثار حق مطلب را به درستی ادا کند. اگر چه همه ی این فرهنگ لغت ها وقتی به این واژه زیبا می رسند چاره ای جز زانو زدن در مقابل آن ندارند به همین سبب سر تسلیم در مقابل این واژه ی مقدس فرود می آورند.

در عرف ما ایرانی ها مرسوم است ایثارگر به کسی گفته می شود که حاضر است جان و امنیت خود را برای حفظ جان و امنیت دیگر هموطنان خود فدا نماید، به عنوان مثال در طول هشت سال دفاع مقدس نزدیک به ۲۲۰ هزار نفر از بهترین عزیران این کشور جانشان را تقدیم نمودند تا دشمن خیره سر را، سر جای خود نشانده و به او تفهیم نمایند که ایران جای امنی برای آن ها نخواهد بود.

باید بپذیریم فرهنگ ایثار تنها در طول هشت سال دفاع مقدس قابل تعریف نیست بلکه حتی پس از دفاع مقدس نیز کلمه ایثار همچنان جایگاه خود را در میان آحاد این جامعه حفظ نمود.

معلمی که حاضر می شود برای جلوگیری از وقوع خطر برای دانش آموزانش جان خود را در این مسیر فدا کند نوعی ایثار کرده است و یا آن مامور نیروی انتظامی که حاضر می شود در نبرد با اراذل و اوباش و یا سوداگران مرگ در فدا نمودن جانش گام بردارد او هم یک ایثارگر است زیرا می داند که ورود به این عرصه ی خطرناک به قیمت جانش رقم خواهد خورد اما با پذیرفتن این خطر در این راستا گام برمی دارد همانطور که یک رزمنده در نبرد با گروه های تکفیری در سوریه و عراق می داند که اگر وارد این میدان شود احتمال آنکه در این راه به شهادت برسد، دور از انتظار نیست اما او در این راه وارد می شود و همه مشکلات و یا مصائب آن را با جان و دل می پذیرد تا امنیت شهروندانش را تامین نماید زیرا  خوب می داند که اگر روش بی تفاوتی را دنبال کند باید با این موجودات وحشی در خاک خود با آن ها بجنگد.

یقین دارم ایثار واژه ی غریبی برای ما ایرانی ها نمی باشد یکی در صحنه ی جنگ از جانش می گذرد، و آن یکی نیز در کلاس درس و در راستای نجات دانش آموزانش و ….

حادثه آتش سوزی در ساختمان پلاسکو در تهران بار دیگر نشان داد ایثار در میان انسان هایی که ما آن ها را به نام آتش نشان های مهربان می شناسیم حد و مرز ندارد کسانی که با افتخار این شغل مقدس اما خطرناک را انتخاب کردند همانها که هیچ شبی را برای آسایش مردم بدون دلهره و اضطراب پست سر نمی گذارند تا امنیت دیگران را تامین نمایند.

دست هایشان نشانه آخرین ثانیه های امید به زندگی و لبخندشان نوید دهنده ی آغاز شروعی دوباره برای یک زندگی تازه می باشد.

تنها دشمنشان آتش است و چه زیبا این فرشتگان نجات زمانی که خشم بی انتهای شعله های آتش ناگهان به سمتشان می آید از خود می گذرند تا دستان مهربانشان تلخی سوزان آتش را در هم بریزد و نجات دهنده ی کسانی باشند که به هنگام سخت ترین لحظات فریاد می زنند و از او در بدترین شرایط میان مرگ و زندگی کمک می طلبند اگر چه از حقوق و مزایای بالایی برخوردار نیستند اما این جماعت ایثارگر همواره نشان دادند پائین بودن دستمزد نمی تواند خللی در عزم آن ها در کمک به هموطنان خود داشته باشد.

حماسه مردان بی ادعای این مرز و بوم بار دیگر راز فداکاری به یاد ماندنی آتش نشان های فداکار را ثابت نمود. حماسه ای که دهان به دهان می چرخد.

آری حماسه آتش نشانانی که شهر به همث ایثارشان به آن ها می بالد همان کسانی که با نادیده گرفتن زندگی خود با تمام وجود در زمان شکل گیری آتش سوزی در محله ای و یا مکانی برای آنکه افراد حادثه دیده را نجات دهند لحظه ای آرام و قرار ندارند به روح مطهر شهدای آتش نشان درود فرستاده و از خداوند متعال صبر و اجر را برای خانواده های داغدار این عزیران خواستارم.

انتهای پیام